دوقلوهای من کیارش و کیانا

یه کمی از سفرمون براتون بگم :شب قبل از سفر دایی مهدی و دایی علی شب رو خونه ما موندن تا فردا صبح زود مارو تا فرودگاه همراهی کنن . من و بابایی کلی استرس داشتیم که تو پرواز به بندر بی تابی نکنین ولی خوشبختانه کیانا که کل پرواز تو بغل بابایی خواب بود . کیارش هم تو بغل من بازی می کرد و بلند بلند میگفت دَدَددد . مسافرت خیلی خوبی بود و شما هم اولین بار شهر بابا رو دیدین و حسابی پیش مامان بزرگ و بابا حاجی و عمه ها و عموها بهتون خوش گذشت و البته یه اتفاق خیلی خوب هم افتاد: + اول آبان بود که کیارش از صبح خیلی بی تابی می کرد و گوشی من دستش بود و صدای دایی مهدی رو می شنید که یهو دیدم گوشی من پر از آبه و ممکنه خراب بشه رفتم خشکش کنم...